GVAC Zomerdagwandeling 7 juni 2023.

De laatste zomerdagwandelingen van GVAC zijn geweest in 2017. Door ziekte en Corona duurde het tot nu voordat het initiatief weer nieuw leven is ingeblazen kon worden. Begin 2023 hebben een aantal wandelleiders de koppen bij elkaar gestoken om een nieuwe poging te wagen. Allereerst is er gepolst of er animo was bij de wandelaars: vrij positief was onze indruk. Daarna werden er besluiten genomen ten aanzien van datum, reistijd, wandelgebied, dagindeling en wie doet wat.

Als wandelgebied is gekozen een plek vlakbij Veldhoven waar we normaal nooit wandelen: de bossen tussen Best en Son. Doordat daar 2 restaurants zijn, was de route bepalen geen grote klus, maar er moest wel voorgelopen worden natuurlijk. Onderweg zijn de restaurants aangedaan om de mogelijkheden te polsen en eerste afspraken te maken. De groepsgrootte bleek een maximum te hebben bij de restaurants: maximaal 30 – 35 personen. Voor de lunch moest rekening gehouden worden met een beperkte kaart plus van tevoren de bestellingen doorgeven.

De volgende stap was het uitsturen van de inschrijfinformatie aan de wandelaars, een stukje in de GVAC-nieuwsbrief en op de website. Een eerste probleem: veel wandelaars hadden de mail niet ontvangen. Later bleek, dat de mail bij hen in de spam binnengekomen was en men daar niet vaak in kijkt. Mondelinge hulp en coulance ten aanzien van de inschrijftermijn vormde de oplossing.

En dan de vraag: Kan ik dat, een hele dag en de afstand? Het antwoord lag in het feit, dat men kon kiezen uit een scala van opties: van alleen de horecazaken mee bezoeken tot en met of 1 of 2 of de 3 etappes meelopen. Daarnaast had de leiding nog punten op de route gemarkeerd, waar men eenvoudig de etappe kon inkorten. Uiteindelijk hebben 31 wandelaars zich in geschreven, die naar later bleek bijna allemaal alles gedaan hebben. Chapeau! Die ontvingen de wandelinformatie over de dagindeling, de kosten en het menu, waaruit de lunchkeuze gemaakt kon worden. Zo kon het restaurant op tijd op de hoogte gebracht worden van onze wensen.

Op 7 juni verzamelden we rond 8:45 uur op het kerkplein, waar onze ‘penningmeesteres’ het inschrijfgeld inde en gingen in karavaan naar de parkeerplaats bij het Joe Mann paviljoen. Nadat daar nog een verlate fietsende wandelaar binnengeloodst was begon etappe 1. Het weer zat erg mee: een zonnige dag hetgeen de sfeer positief beïnvloedde.

Volop keuvelend, onze groep is nooit stil, trokken we over de bospaden en kwamen in een gebied met veel woestijnachtig los zand. Best wel ploeteren. Langs het ven ‘Oud Meer’ vertelde iemand, dat hij daar vroeger vlakbij gewoond heeft. Zij gingen toen met brommers en meisjes naar het ven toe in de zomer om te zwemmen en zo. Dat ontlokte weer andere verhalen. Na enig tijd stond er plots een hek voor onze neus: het terrein van het museum ‘De Bevrijdende Vleugels’. Daar moest omheen gelopen worden. Onderweg hadden we een mooi uitzicht op de Survivalbaan, waardoor weer verhalen over de militaire diensttijd boven kwamen drijven. Eindelijk kwam ’t Boshuis in zicht: ons koffieadres. Na een heerlijke kop koffie en een half uurtje rust werd de tocht verkwikt voortgezet na nog even het nieuwe herdenkingsmonument aanschouwd te hebben van een neergestorte Lancaster bommenwerper, waarvan 1 bemanningslid de crash overleefd had.

Etappe 2 ging over veel brede en enkele smalle paden. De meeste goed begaanbaar, maar ook hier stukken met veel los zand hetgeen de snelheid iets drukte. We kwamen nog langs de destructor waar de geur van vroeger weer ter sprake kwam. Er was ook een sloot met een waarschuwingsbod: deze sloot stootte moerasgas uit. Zien we niet vaak. Het vogeluitkijkpunt hebben we maar even links laten liggen: we waren al wat verlaat voor de lunch. Toen het paviljoen in zicht kwam bleek, dat we 30 minuten later waren dan gepland. Gelukkig was dat geen probleem. Onder het genot van een fris drankje werd weer uitgebreid (bij)gepraat. De kok was snel en spoedig had iedereen het bestelde gerecht. Hierna werd het een stuk stiller: ja, als de katjes muizen……..

Etappe 3 ging weer door bossen, langs vennen en een stukje heide. Er bleek ook een wandelpad gemaakt te zijn voor rolstoelen: een verharde rondgang. Bij 1 van de vennen is nog even haltgehouden. Hier kon men de stilte horen, nadat ons geroezemoes gestopt was. Er zijn nog maar weinig plekken, waar dat mogelijk is. Omdat alles in dat gebied gerelateerd is aan Joe Mann moesten we wel een bezoekje brengen aan de gedenkplaats van deze parachutist, die met zijn kameraden in september 1944 zijn leven gaf voor onze vrijheid. Na lezen van de teksten en nemen van wat foto’s werd de weg naar het paviljoen weer vervolgd. Daar aangekomen werd de wandeling officieel beëindigd. Sommige togen huiswaarts, anderen zochten het terras nog even op om na te praten en drinken. Rond 17:00 uur trokken we weer richting kerkplein. Moe maar uitermate voldaan met het verzoek van de wandelaars om zo’n wandeling op te nemen in elk jaarprogramma, hetgeen de organisatie toezegde. Wellicht is dit een eerste, zeer geslaagde, stap geweest naar een nieuwe GVAC-traditie.